اختفای جنایت تخریب گورهای جمعی جانباختگان کشتارسال۶۷ توسط حکومت ایران فیلم عکس وگزارشات

روزی که زمین گورها دهان بگشاید
روزی که ذره ذره این خاک خون فشان راز بگشاید
نه سیمان نه بلدوز هیچ چیز  مهر و قفل بر آن نمی زند 
نه تخریب و ویران
نه باغ و باغچه
نه زمان

 تخریب مزار شهیدان آزادی در قطعه ۴۱ بهشت زهرا تهران

در میان انبوه خبرهایی که روزانه و هفتگی از ایران گزارش و منتشر می‌شود، هفته‌یی نیست که خبری از تخریب مزار شهیدان آزادی در شهر و دیار و روستایی از ایران نباشد. این روزها منابع مختلف خبر از تخریب مزار شهیدان در قطعه ۴۱ بهشت زهرا تهران می‌دهند. 

حکومت آخوندها چه نیازی به این همه تعدی و ویرانی و تخریب مزار شهیدان آزادی ایران‌زمین را دارد؟ یکی از آخرین خبرهای همین تعدی‌ها و ویرانی‌ها طی هفته گذشته، مربوط به قطعه ۴۱ بهشت زهرا تهران است؛ همان قطعه شهیدان آزادی در سال‌های ۶۰ و ۶۱.

 خبرها و تصویرها و گزارشها حکایت می‌کنند که درختان این قطعه به‌خاطر جلوگیری از آبیاری آنها،‌ خشکیده و سنگ مزارها شکسته و متلاشی و پراکنده شده‌اند. در چند نمونه از این خبرها و گزارش آمده است:

ادامه

گزارشگر سیمای آزادی در معرفی این مکان گفت: این مکان متعلق به دوره اعدامهای سال ۶۷است، همان‌طور که در خیلی از شهرها این شهیدان را به‌صورت دسته‌جمعی دفن کردند، این مکانی که ملاحظه می‌کنید نیز یکی از آن نقاطی است که محل دفن شهدای مجاهد خلق در شهر قزوین است. البته برای از بین بردن مدارک و ظاهر سازی تغییراتی در این مکان داده‌اند و چند سال قبل این مکان را تبدیل به انبار یا پارکینگ برای لوازم و ماشین‌آلات شهرداری کرده و بر سردر آن نوشته‌اند انبار سازمان زیبا سازی.

این مکان در جنوبی‌ترین ناحیه شهر قزوین و در کنار قبرستان عمومی این شهر واقع شده است، در ابتدای جاده روستای پارسیان.

جنبش دادخواهی گریبان این رژیم را رها نخواهد کرد

مریم رجوی: فراخوان به اقدام فوری برای جلوگیری از تخریب مزار شهیدان قتل عام ۶۷ و نابودی آثار آن

مریم رجوی، دبیركل، شورای امنیت، شورا و كمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد و عموم مراجع بین المللی مدافع حقوق بشر را به اقدام فوری برای ممانعت از تخریب سیستماتیك مزار شهیدان قتل عام ۱۳۶۷ و نابودی آثار این قتل عام توسط فاشیسم دینی حاكم در سراسر كشور به‌ویژه در اهواز فرا خواند.

وی افزود در حالی‌كه تلاش‌های رژیم آخوندی برای جلوگیری از گسترش جنبش دادخواهی و به فراموشی سپردن قتل عام زندانیان سیاسی به جایی نرسیده، مذبوحانه در صدد است با از بین بردن آثار این قتل عام، گریبان خود را از عواقب این نسل كشی و جنایت بزرگ علیه بشریت برهاند.

ادامه 

تخريب مزار شهيدان قتل عام 67 در اهواز توسط رژيم جنايتكار آخوندي در آستانه سالگرد قتل عام زندانيان سياسي

در آستانه سالگرد قتل عام 30 هزار زنداني سياسي در سال 67 به فرمان خميني دژخيم، رژيم جنايتكار آخوندي براي پوشاندن آثار جنايت عليه بشريت اقدام به تخريب مزار شهيدان قتل عام 67 در پادادشهر اهواز كرده است.

كارگزاران و ايادي رژيم در پادادشهر اهواز پشت مزار بهشت آباد اين شهر، بدستور عناصر سركوبگر و امنيتي رژيم، تحت عنوان پروژه احدات بلوار، اقدام به تخريب مزار و آثار شهيدان قتل عام 67 كه در اين مكان به خاك سپرده شده اند كردند.

خبرهای تکاندهنده هر روز قلب هر ایرانی و انسان آزاده ای را به درد میاورد 
بعد از سه دهه جنایت هر روز برگ جدید و حیرت آورتری بر این برگ خونین رنگ افزوده میشود
دیگر گوری باقی نمانده که از ویرانگری و تخریب آثار جنایت در امان مانده باشد

بعد از وفات تربت ما در زمین مجوی

در سینه‌های مردم عارف مزار ماست

گزارش جدیدسازمان عفو بین اللمل:اختفای جنایت تخریب گورهای جمعی جانباختگان کشتارسال۶۷ توسط حکومت ایران

🔴 مسطح‌سازی با بولدوزر، جاده‌سازی، انباشت زباله و ساخت قبرهای جدید برای آسیب زدن به گورهای جمعی و تخریب آنها

🔴 نابودسازی عامدانه شواهد و آثار جرم از سوی مسئولان ایرانی که موجب تضییع حق دانستن حقیقت، اجرای عدالت و جبران خسارت می‌شود

🔴 دفن پنهانی دست‌کم ۵۰۰۰-۴۰۰۰ نفر در گورهای جمعی بعد از کشتار خونین ۶۷

🔺 مطابق گزارشی که امروز توسط عفو بین‌الملل و عدالت برای ایران منتشر شد، شواهد جدید از جمله تصاویر ماهواره‌ای، فیلم‌های ویدیویی و عکس‌ نشان می‌دهند که مقامات ایران عامدانه در حال تخریب گورهای جمعی قطعی یا احتمالی مربوط به کشتار ۶۷ هستند. در جریان کشتار ۶۷، هزاران زندانی سیاسی قهرا ناپدید و به صورت فراقانونی اعدام شدند.

🔺 گزارش "اختفای جنایت: تخريب گورهاي جمعي جان‌باختگان كشتار سال ٦٧ توسط حكومت ايران" از اقدامات مسئولان ایرانی برای تخریب گورهای جمعی پرده برمی‌دارد. این اقدامات شامل مسطح‌سازی بوسیله بولدوزر، ساخت جاده و ساختمان، انباشت زباله یا ساخت قبرهای جدید در محل گورهای جمعی است. این روند موجب از بین رفتن شواهد و آثار جرمی می‌شود که می‌تواند در کشف حقیقت درباره ابعاد جنایت‌های انجام گرفته، اجرای عدالت و جبران خسارت قربانیان و خانواده‌هایشان به کار آید. گورهای جمعی همواره تحت نظر نیروهای امنیتی قرار داشته‌اند. این امر مؤید آن است که نهادهای قضایی، اطلاعاتی و امنیتی در فرآیندهای تصمیم‌گیری مربوط به تخریب و هتک حرمت این مکان‌ها دخیل هستند.

🔺 فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید: «جنایت‌های انجام شده در جریان کشتار ۶۷ همانند زخمی است که با وجود گذشت سه دهه همچنان باز است. مسئولان ایران با نابود کردن شواهد و آثار جرم، مصونیت عاملان و آمران جنایت را عامدانه تقویت می‌کنند.»

🔺 شادی صدر، از مدیران عدالت برای ایران می‌گوید: «گورهای جمعی صحنه‌ی جرم هستند و باید تا زمان انجام رسیدگی‌های قانونی مستقل و مقتضی برای تشخیص هویت بقایای کشته‌شدگان و پی بردن به چگونگی ماوقع به صورت دست‌نخورده محافظت شوند.»

🔺 در شهر تبریز در شمال غربی ایران مسئولان بر روی بیش از نیمی از محل احتمالی یک گور جمعی بتن ریخته‌اند. تصاویر ماهواره‌ای که عفو بین‌الملل و عدالت برای ایران به دست آورده‌اند نشانگر تغییرات چشمگیر این محل در فاصله خرداد ۱۳۹۵ تا شهریور ۱۳۹۶ است.

🔺 یک نمونه تکان‌دهنده‌ دیگر مربوط به شهر قروه در استان کردستان است. در تیر ماه ۱۳۹۵ مسئولان سنگ‌قبرها و نشان‌های یادبودی را که خانواده‌های داغدار در محل گورها قرار داده بودند به بهانه اینکه زمین موردنظر کاربری «کشاورزی» داشته است با بولدوزر تخریب کردند.

🔺 قریب سه دهه است که مقامات ایران پیوسته سرنوشت و محل دفن جان‌باختگان را پنهان کرده‌اند. این رفتار مصداق ناپدید کردن قهری است که مطابق قوانین بین‌المللی جرم محسوب می‌شود.

گزارش جدید ومهم سازمان عفو بین اللمل درباره تخریب گورهای جمعی کشته شدگان دهه شصت توسط رژيم

فروختن گورهای جمعی اعدام شدگان ۶۷ در قبرستان تازه آباد رشت به عنوان زمین های بایر به مردم عادی برای قبر مرده هایشان

اینجا تازه‌آباد است، قبرستان شهر رشت. جایی که در یک گوشه متروکه‌اش، در سه چهار تا گودال، پیکرهای قربانیان کشتار 67، زن و مرد را، به طور جمعی ریخته بودند. اینکه هیچوقت به خانواده‌ها پیکر عزیزانشان را ندادند یا بهشان نگفتند کجا دفن‌‍شان کرده‌اند، کافی نبوده‌است. از حدود هشت سال پیش، شروع کردند به فروختن این بخش از گورستان به عنوان زمین بایر به مردم عادی برای قبر مرده‌هایشان؛ به آنهایی که نمی‌دانند اینجا، گورهای جمعی اعدام شدگان 67 است. این عکس مربوط به سه سال پیش است.در حال حاضر تمامی این بخش از گورستان با قبرهای جدید پر‌شده‌است و جز خانواده‌ها، هیچکس نمی‌داند که گورهای جمعی کجا بوده و چه شده‌اند.

کشف مزار 5تن از شهدای قتل‌عام سال 67 در مسجدسلیمان

گزارش گر سیمای آزادی از مسجد سلیمان محل مزار شهدای قتل عام۶۷ را که در یک زمین کشاورزی بطور مخفی دفن شده بودند کشف و افشا کرد توجه شما را به این گزارش جلب میکنم

در جمع آوری و اطلاع رسانی وافشای جنایات پنهان رژیم در دهه شصت و بخصوص قتل عام۶۷ بکوشید

شما میتوانید کلیه اطلاعات عکس و فیلم را به کانال سال۹۷ ارسال نمائيد

@salle97

گزارشی از تخریب قطعه ۴۱ بهشت زهرا

قطعه ۴۱ بهشت زهرا از جمله معروف ترین اماکن دفنی است که تعداد پرشماری از منتقدان و مخالفان حکومت جمهوری اسلامی ایران بخصوص زندانیان اعدام شده در آن به خاک سپرده شدند. در تمام سالهای پس از انقلاب این قطعه با تخریب و بی احترامی روبرو بوده است. به تازگی اخباری از احتمال تخریب بیشتر این قطعه در رسانه ها منتشر شده است. جدیدترین گزارش تصویری از این قطعه را در ادامه ببینید.

قبرهایی که نشانی درستی ندارند در گوشه و کنار، هیچ توضیحی درباره آدم هایی که آنجا دفن شده اند نمی بینی. شاید گویاترین توضیح ،«سنگ قبرهای شکسته» قطعه ۴۱ باشد. 

تا چشم کار می کند، به ندرت سنگ قبر سالمی پیدا می شود. اکثر سنگ قبرها کاملاً خردشده اند و به سختی می شود نوشته های رویشان را خواند. بعضی از بازمانده ها روی همان سنگ های خردشده دسته گل ، چند شکلات یا میوه ای برای خیرات گذاشته اند. 

این قطعه برخلاف قطعات آباد و سرسبز بهشت زهرا، تعمدا خشک نگهداشته شده است، آشغالهای آن جمع آوری و نظافت نمی شود، قبرهای آن عمدتا بدون نشان یا با سنگ قبرهای خرد شده هستند و حتی کسانی که به این قطعات برای دیدن مزار عزیزان خود تردد می کنند سنگینی یک فضای امنیتی را تجربه می کنند.

اخیرا در فضای مجازی گزارشاتی از احتمال تخریب بیشتر این قطعه به هدف پاک کردن تمام نشانه های مربوط به دفن شدگان منتشر شده است.

لینک گزارش تصویری

پایان تخریب مزار شهیدان گمنام در وادی رحمت تبریز

رژیم با انتشار خبر این عملیات مهندسی در کانال این آرامستان تلاش کرد تا شیادانه جنایت تخریب مزار شهدای گمنام مجاهد خلق در تبریز را لابلای انجام پروژه‌های عمرانی لاپوشانی کند اما غافل از این‌که این سیاهکاری تاریخی هرگز قابل سفیدسازی نیست. 

از بین بردن محوطه مزار فرزندان مجاهد اعدام شده این میهن تحت عنوان «عملیات عمرانی میدان مراسمات سازمان آرامستانهای شهرداری تبریز»! اعلام شده است. 

هواداران سازمان در تاریخ ۲تیرماه ۹۶ خبر تخریب این مزار را با فیلم و عکس و کروکی آن ارسال و افشا کرده بودند و حال این پروژه رژیم به پایان رسیده است.

خبر این جنایت آشکار در کانال این آرامستان در ۲۰شهریور ۹۶ به‌صورت یک تصویر آورده شده است.

طبق اعترافات خود رژیم این پروژه با مساحت ۴۵۰۰متر مربع محوطه سازی شامل عملیات خاکبرداری، غلطک‌زنی، تسطیح و رگلاژ و بتن ریزی و هم‌چنین اجرای دیوار پیرامونی محیط مورد نظر و قرنیز آن، جدول کشی و تأمین روشنایی محوطه با دکل‌های بزرگ و تحت پیمان سه شرکت و با کارفرمایی سازمان آرامستانهای شهرداری تبریز و نظارت واحد عمران سازمان آغاز شد.

فیلم تخریب گور جمعی اعلام شده شهیدان در سه راهی صومعه سرا به کسما

پس از پخش فیلم یک گورجمعی در سه راهی صومعه سرا – کسما از سیمای آزادی، یکی از هواداران سازمان به این محل رفته است. در این گورجمعی شهدای سال ۶۷دفن شده‌اند.

هواداری که به محل رفته چنین نوشته است:

«من درقبرستان قصاب سرای صومعه سرا محل دفن شهدای ۶۷ رفتم و از نمونه مزارهای اهالی عکس گرفتم و لیکن مزار آن شهدایی را که سیما پخش کرد پیدا نکردم، اما یک بیل مکانیکی در پشت قبرستان در لابلای درختان بلند که محل دفن شهدا می‌باشد (به گفته اهالی برای جاده سازی) مشغول کار است. بیل مکانیکی و درختان بلند پشتش جایی است که جای دفن شهدا است که چند روز پیش هواداران صومعه سرا برایتان ارسال کرده بودند که الآن دارند آنجا را تخریب می‌کنند».
لینک فیلم مزار صومعه سرا 
مزاری که مادر ابراهیم پور با دستان خودش ۴فرزندش را مخفیانه دفن میکند و در این کلیپ این داستان دردناک و تکاندهنده را تعریف میکند

داستان گورستان تخت فولاد اصفهان و زنجیر و قفل سکوت سی ساله ای که شکست

گورستانهای ایران طی یک سال اخیر مهر سکوت‌شان را شکسته‌اند و در افشای جنایتی که در قتل‌عام ۶۷رخ داده به شاهدان بی‌همتایی تبدیل گشته‌اند. 

پس از گورستان خاوران که سمبل و نماد آن جنایت تاریخی لقب گرفته است نام گورستانهای بسیاری بر سر زبانها افتاد. گورستانهایی که محل دفن جمعی زندانیان سربدار قتل‌عام ۶۷بودند. 

یکی از این گورستانهای خاموش، گورستان تخت فولاد اصفهان است که تازه لب به سخن گشوده است. 

شاهدان جنایت این بار سه نوجوان بودند که در تاریکی رعب‌آور گورستان پنهان شده بودند و جنایت سبعانه پاسداران را به نظاره نشستند و اکنون پس از نزدیک به ۳۰سال خاموشی، در جنبش دادخواهی؛ دل به دریا زده و لب به سخن باز کردند:

اصفهان چهل گورستان دارد که قدیمیترین آن تخت فولاد است. مردم در تخت فولاد از سال ۶۲اجازه دفن اموات را نداشتند و رژیم فقط کشته‌های جنگ ضدمیهنی‌اش را در آن جا دفن می‌کرد. به همین دلیل این قبرستان خلوت بود و جای مناسبی برای به خاک سپردن زندانیان اعدام شده بود. 

آنان نوجوانانی بیش نبودند و اصلاً در مورد قتل‌عام زندانیان چیزی نمی‌دانستند فقط شنیده بودند که شبها کسانی پیدا شدند که آدمهایی را در گورهای جمعی در این گورستان در خاک می‌کنند. آنان کنجکاو شدند:

وقتی در تاریکی وارد گورستان رعب انگیز شدیم انبوه چاله‌هایی که در مسیر تردد داخل قبرستان کنده بودند توجه مان را جلب کرد. در سکوت گورستان در گوشه‌یی نشستیم. حدود ساعت دو بعد از نیمه‌شب بود که چهار نیسان پاترول خاک آلود وارد گورستان شدند. 

آنگاه سکوت گورستان زیر سایش چرخهای ۴پاترول سنگین از باری که حمل می‌کرد؛ شکست:

وحشتی عمیق بر گورستان مستولی بود. صدا صدای حرکت پاترولها بود. تنها حرکت آانها بود که سکوت رعب انگیز گورستان را میشکست. ناگهان یکی از پاترولها در مقابل چاله‌ای که تازه کنده شده بود ایستاد و چادر آن را کنار زدند.

قطعا آن نوجوانان در آن لحظه از کنجکاوی‌شان پشیمان شده بودند. قلب در سینه‌های کوچک شان به‌شدت می‌زد. راستی چه چیزی در حال وقوع است؟ 

وقتی چادر خودرو را برداشتند سه پاسدار به بالای پاترول پریدند. از دور مشخص بود ریش بلندی دارند. آنان بلا فاصله جنازه‌هایی را بی‌محابا و بی‌دقت به زمین انداختند . صدای برخورد سر و صورت جنازه‌ها به زمین شنیده می‌شد. ۴جنازه را به زمین انداختند . سپس آن سه مرد به زمین پریدند و به همان روشی که حیوان تلف شده را در گودال می‌اندازند پای اجساد را می‌گرفتند و به داخل چاله می‌انداختند . 

دیدن آن صحنه‌ها برای نوجوانانی که نمی‌دانستند چه چیزی در حال وقوع است رعب انگیز بود و به کابوسی فراموشی ناپذیر تبدیل می‌شد:

پاسداران هیچ گفتگویی با هم نداشتند انگار از قبل قرارداد بسته بودند که کارها به‌صورت کارگردانی شده قبلی صورت گیرد. بدون گفتگوی سر صحنه... . آنان چهار نفر را بدون درنگ به چاله انداختند انگار خیلی تبحر در این کار داشتند و اتوماتیک وار چاله را پر کردند... . 

نوجوانان ناباورانه به همدیگر نگاه کردند. حتماً یکی پیشنهاد کرد که برویم کافی است و شاید این حرف همه بود اما... 

خودروها حالا به چاله دیگر رسیده بودند درست مثل مورد قبلی یک خورو ایستاد و آن سه مرد به بالا پریدند و... اما این بار در میان جنازه‌هایی که در خودرو بود جوان قد بلندی قرار داشت که پیراهن سبزرنگش درتابش مهتاب می‌درخشید. دو پاسدار جنازه این جوان را بلند کردند و با سر به زمین کوبیدند. گویی کینه‌یی حیوانی نسبت به این جوان در وجودشان موج می‌زد. صدای شکستن و خرد شدن جمجه‌اش در سکوت گورستان پیچید. وحشتی عجیب وجودمان را فرا گرفت و بی‌اختیار شروع به فرار کردیم. 

آن نوجوانان در آن شب پر از کابوس ظاهراً از گورستان فرار کردند اما ۳۰سال است که هم‌چنان می‌گریزند. آنان با ۳۰سال گریز تلاش کردند تا نفهمند آن شب در گورستان چه گذشت. وحشت افکنی همان پاسداران حتی نگذاشت آنان متوجه شوند آن کشته‌های پشته شده در گورستان تخت فولاد؛ زندانیان سر بدار شده بودند. آنان حتی نفهمیدند این صحنه مکرر خاص اصفهان نبود بلکه در هر شهر ایران که می‌رفتی در هر گورستانی پاسداران تباهی چون کلاغان سیاهپوش به دفن شیراوژنان در زنجیر مشغول بودند... 

اما امروز رازهای هولناک و پروحشت آن شبها و روزها گشوده می‌شود و در برابر قضاوت عموم مردم ایران قرار می‌گیرد. 

زمین گنجینه‌های نابش را یکی یکی به تماشا می‌گذارد.

به به! چه زیبایی خیره کننده‌یی دارند گورستانهایی که به این گنجینه‌های ناب زیور یافته اند! 

آن نوجوانان گریزپای دیروز اکنون دوباره به گورستان بازمی گردند و در بلوغ باورها و تجربه‌های هولناک در یک حاکمیت خونریز، روایتگر یک قتل‌عام می‌شوند...

بنا‌ به گزارش هموطنان از نقاط مختلف میهن اسیر رژیم ضدبشری از مدتی پیش شروع کرده و تلاش می‌کند تا گورهای جمعی که محل دفن پیکرهای شهیدان قتل‌عام 67 است را از بین ببرد و به خیال خود آثار این نسل‌کشی و این جنایت علیه بشریت را محو بکند. در همین رابطه در چند شهر از جمله در اهواز، مشهد، تبریز، اردبیل، اصفهان و... شروع کرده گورهای جمعی شناخته شده را که خانواده‌های شهدا به آنجا می‌رفتند و نسبت به عزیزانشان ادای احترام می‌کردند، را یا با سیمان کردن یا با ریختن زباله و امثالهم از بین ببرند.

در تازه آباد رشت محل گورهای جمعی رو با لودر صاف کرده و قبرهای جدید درست کردن. بعد از مدتی با فروش قبرهای جدید و رسیدگی به محوطه مزار و قبرهای جدید، چهره خاوران رشت رو تغییر دادند...

 

در مرکز شهر دزفول کنار رودخانه رودبند و در جوار امام‌زاده «رودبند» پنج گورجمعی مربوط به قتل‌عام‌شدگان سال 67 کشف شد. چند سال بعد هم روی همین گورهای‌جمعی در دو محل یک موزه با عنوان «شهدای دفاع مقدس و بنای سرباز گمنام» و یک به‌اصطلاح حسینیه ساختند تا تحت این نام تمام آثار جنایت رو مخفی کنن.

فاجعه پنهان مرتبط با اعدامهای سراسری زندانیان سیاسی سال ۶۷در خوزستان، اکنون پس از سی سال به کوشش تعدادی از بازماندگانِ آن قتل‌عام فجیع افشا می‌شود.

گورهای دسته‌جمعی زندانیان سیاسیِ زندانِ کارون اهواز در کنار پادگان ۲۸روح اللهِ سپاه پاسداران در حاشیه امامزاده... در حومه شهر اهواز و گورهای جمعیِ زندانیان سیاسیِ قتل‌عام شده‌ی زندانِ ناوا بندر ماهشهر در کنار گورستان ماهشهر قدیم قرار دارند...»

 این اقدامات ننگین و رذیلانه به قدری شنیع است که دامنه خشم و اعتراضی که برانگیخته از مرزهای ایران فراتر رفت
 و دیروز سازمان عفو بین‌الملل که مهمترین سازمان غیردولتی بین‌المللی هست، اطلاعیه‌یی منتشر کرد و یک کارزار جهانی را برای متوقف کردن نابودی گورهای جمعی کسانی که در سال 1367 در زندانها اعدام شدند را اعلام کرده است. در این فراخوان، به نابودی یکی از گورهای جمعی در شهر اهواز اشاره شده و آمده است: «عفو بین‌الملل... مصرانه از مقامات رژیم ایران خواستار حفظ این مکان می‌باشد. (مکانی که در آن) دهها نفر از زندانیان کشته شده در طی موجی از اعدامهای فرا قضایی در اوت و سپتامبر 1988 در آنجا دفن شده‌اند».

ادامه

عفو بین‌الملل: تخریب گور دسته‌جمعی قتل‌عام شدگان ۱۳۶۷در اهواز را متوقف کنید

سازمان عفو بین‌الملل طی گزارشی درباه قتل‌عام 30هزار زندانی سیاسی در سال 67 از کارگزاران رژیم ایران خواست تا هر چه سریعتر تخریب گورهای جمعی قتل‌عام شدگان تابستان ۱۳۶۷در اهواز را متوقف کنند. 

فیلیپ لوتر مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقا سازمان عفو بین‌الملل در این گزارش با اشاره به تخریب این قبرستان می‌گوید: ”شواهد موجود در این گورهای جمعی می‌تواند با بولدوزر انداختن این محوطه از بین برود. هم‌چنین خانواده‌های قربانیان از حقوق خود برای کشف حقیقت، رسیدگی عادلانه، جبران خسارت از جمله حق خاکسپاری عزیزان خود محروم می‌شوند.“

آمریکن تینکر: رژیم ایران با بولدوزر مزار جمعی قتل عام زندانیان سیاسی در اهواز را می پوشاند

پس از چهار دهه سرکوب وحشیانه توسط ملاها، مردم ایران به دنبال فرصتی برای نشان دادن نارضایتی خود از حکومت هستند. ولی فقیه و رئیس جمهور و سایر مقامهای این رژیم بیش از هر زمانی از شکل‌گیری قیام بزرگ دیگری در هراس هستند.

پایگاه خبری آمریکن تینکر18 شهریور 96

از زمان بنیانگذاری نظام جمهوری اسلامی توسط خمینی، این رژیم از طریق استفاده گسترده از شکنجه و اعدام توانسته است قدرت مطلق خود را حفظ کند. در حال حاضر آنها تلاش می کنند تا جنایات خود را مخفی کنند.

واقعیت زشت این است که هزاران نفر از ایرانیان با اتهامات پوچ و مهمل «خصومت علیه خدا» یا «جاسوسی برای قدرتهای خارجی» به چوبهای دار سپرده شدند. در دهه ۱۹۸۰، هزاران جوان تحصیلکرده ایرانی که به گروههای مخالف سمپاتی داشتند، توسط ملاها اعدام شدند. تنها در تابستان سال ۱۳۸۸ بر اساس فرمان خمینی، ۳۰ هزار تن از زندانیان سیاسی که اکثریت آنها را اعضا یا طرفداران مجاهدین تشکیل می‌دادند، اعدام شدند.

پس از چهار دهه سرکوب وحشیانه توسط ملاها، مردم ایران به دنبال فرصتی برای نشان دادن نارضایتی خود از حکومت هستند. ولی فقیه و رئیس جمهور و سایر مقامهای این رژیم بیش از هر زمانی از شکل‌گیری قیام بزرگ دیگری در هراس هستند. سازمان عفو بین الملل از مقامهای حکومت ایران خواست تا به فوریت تخریب یک گور دسته جمعی در شهر جنوبی اهواز را متوقف کند.

حسن روحانی، رئیس جمهور رژیم ایران و بسیاری از چهره های اصلی او در کابینه، در تابستان سال ۱۹۸۸ در مواضع بانفوذی حضور داشتند و بخوبی از قتل عامها آگاه بودند. مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری اولین دوره ریاست جمهوری روحانی، یکی از چهار عضو کمیته مرگ در تهران بود.

ماه گذشته، پورمحمدی با علیرضا آوایی جایگزین شد. او نقش مشابهی در کمیته مرگ در استان خوزستان داشت، که همان استانی است که در آن یک گور دسته جمعی ویران شده است.

چند روز پس از جایگزینی، به دستور خامنه ای، پور محمدی به عنوان مشاور رئیس دستگاه قضائیه، صادق لاریجانی، منصوب شد.

جنبش دادخواهی و پیشرفت آن

برای اولین بار فیلمهائي از گورهای جمعی در شهرهای میناب دزفول و....

پس از گذشت یک سال از اعلام کارزار دادخواهی شهیدان قتل‌عام 67‌ ؛ پیشرفت این کارزار را می‌توان از جوانب مختلف مورد بررسی قرار داد.

این کارزار که از تیر ماه سال 95 شروع شد و بعد از آن نوار ملاقات آقای منتظری با دژخیمان مجری فتوای جنایتکارانه خمینی علنی شد؛ در جامعه بازتاب بسیار وسیعی داشت. 

این جنبش از یک سو جامعه، به‌خصوص قشر جوان و جستجوگر را فعال کرد تا در پی کشف حقیقت برآیند، چرا که رژیم آخوندی طی سه دهه تلاش کرد که با سکوت و بی‌خبری این جنایت را کتمان کند، . اما خون آن شهیدان جوشان‌تر از همیشه دیوار سکوت و بی‌خبری را شکست تا جایی که عوامل درجه اول این کشتار بی‌سابقه؛ به میدان آمده، به کشتن سی هزار زندانی بیگناه اعتراف کردند و آن را جزو افتخارات خود و نظام ننگین‌شان خواندند.

بیشتر بخوانید

اولین بار در نیمه دوم مرداد ۱۳۶۷ گورهای جمعی زندانیان سیاسی کشف شد.

به دنبال قتل عام زندانیان سیاسی ، خانواده های آنان در صدد یافتن محل دفن عزیزانشان به هر کجا میرفتند و از هر کس سراغ می گرفتند. در همین گورهای جمعی بود که خانواده ها عزیزانشان را یافتند که حتی نیمی از بدنشان بیرون از خاک بود. یکی از مجاهدینی که در همین گورهای دستجمعی توسط خانواده های زندانیان سیاسی شناسایی شد جسد مجاهد شهید یوسف هِیبُدی اهل مسجد سلیمان بود که در یک گور جمعی در اطراف تهران کشف شد که چند روز قبل از آن توسط دژخیمان خمینی اعدام شده بود.

کشف يک گور دسته جمعي نزديک به مرده‌شوي‌خانه‌‌ي بهاييان نزديک کانالي در انتهاي قطعه‌ي اعدام‌شدگانِ پيش از تابستان ٦٧ و سپس کشف تعداد ديگري کانال(گور دسته جمعي) در قطعه‌ي جنوب غربي گورستان خاوران، معماي محل خاک‌سپاري بخشي از جان باختگان قتل عام تابستان ٦٧ را حل کرد. خانواده‌‌ها دريافتند شمار زيادي از فرزندان گمشده شان در خاوران به خاک داده شده‌اند.

فروغ تاجبخش (مادرلطفي) کشف يکي از اين گورهاي دسته جمعي را چنين روايت مي‌کند:

«... روز چهلم انوش شد. رفتيم و گل گذاشتيم. يک دفعه خواهر من گفت:' اي واي اين دست چيه اونجا افتاده؟' برگشتيم و نگاه کرديم و ديديم بله دستي از خاک بيرون زده است. جوان‌ها را سطحي خاک کرده بودند. همه‌‌ي زن‌ها داد زدند.

فردي با خودش دوربين آورده بود، تا ديد شرايط اين طوري شده و مادرها داد مي‌زنند، عکس گرفت. خود من پيکر تعدادي از جوان‌ها را ديدم؛ جواني که تيري در پيشاني‌اش زده شده بود. بعد سريع، ماشين گشت آمد. دوربين را قايم کردند.

بعدها شنيدم که يک روز صبح با پروژکتور آمده‌اند و عکس گرفته‌اند. اما سري اول مربوط به همان روز بود که به دست کساني که مي‌خواستند ببينند، رسيد.»

گام به گام با عکسهائي که جنایت را برملا کرد تنها و تنها همین عکس ها داستان بیش از سی هزار گل سرخ سربدار شدند

لینک گزارش کامل 

فروختن گورهای جمعی اعدام شدگان ۶۷ در قبرستان تازه آباد رشت به عنوان زمین های بایر  

اینجا تازه‌آباد است، قبرستان شهر رشت. جایی که در یک گوشه متروکه‌اش، در سه چهار تا گودال، پیکرهای قربانیان کشتار 67، زن و مرد را، به طور جمعی ریخته بودند. اینکه هیچوقت به خانواده‌ها پیکر عزیزانشان را ندادند یا بهشان نگفتند کجا دفن‌‍شان کرده‌اند، کافی نبوده‌است. از حدود هشت سال پیش، شروع کردند به فروختن این بخش از گورستان به عنوان زمین بایر به مردم عادی برای قبر مرده‌هایشان؛ به آنهایی که نمی‌دانند اینجا، گورهای جمعی اعدام شدگان 67 است. این عکس مربوط به سه سال پیش است.در حال حاضر تمامی این بخش از گورستان با قبرهای جدید پر‌شده‌است و جز خانواده‌ها، هیچکس نمی‌داند که گورهای جمعی کجا بوده و چه شده‌اند.

ثریا ابوالفتحی و مزار بی سنگ

بنا‌ به گزارش نیروهای مقاومت و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران در شهر تبریز؛ سنگ مزار مجاهد شهید ثریا ابوالفتحی به‌طور کامل طی سالیان گذشته توسط عوامل و مزدوران رژیم تخریب شده است و تنها آثار سیمان زیر سنگ بر جای مانده است که بر روی آن اسم این شهید گرانقدر دهه شصت به زحمت دیده می‌شود.

در رابطه با سایر شهدا و قهرمانان مجاهد خلق هم وضعیت مشابه وجود دارد. به‌طوری‌که اساساً مزار مجاهد شهید اکبر چوپانی نیز که سنگ مزار کامل داشت پیدا نشده است.

ثریا ابوالفتحی مادر جوان و بیست ساله با طفل به دنیا نیامده اش در مهر سال ۶۰ اعدام ‌شد.

ثریا ابوالفتحی زمانی به همسرش نوشته بود: «یک عنصر مجاهد فراتر از عواطف فردی به هر آنچه که به زندگانی دیگر انسانها گرمی و فروغ می‌بخشد و تکامل و تعالی جامعه را شتاب می‌دهد و عشقها و زیبایی‌ها را برای خلق به ارمغان می‌آورد دل بسته است و درست به همین دلیل برای پیرایش زندگی جمع و پالودگی زندگی از هر چیز بیهوده و کج بنیان و شرارت بار، عشق و عاطفه فردی خود را فدا کرده، مبارزه را با تمام رنجها و مصائب و فراق‌هایش پذیرفته و ققنوس وار تن و جان به شعله‌های سوزان و پاک کننده انقلاب و رزم و ایثار و شهادت انقلابی می‌سپارد

لینک فیلم سنگ مزار مجاهد شهید ثریاابوالفتحی که فاقد سنگ است

تخریب مزار شهیدان مجاهد در تبریز و فراخوان به اقدام فوری برای جلوگیری از نابودی آثار قتل‌عام ۶۷ +تصویر

رژیم آخوندی در تبریز به تخریب مزار مجاهدین اعدام شده در دهه 60 و به‌ویژه شهیدان قتل‌عام سال 67 در گورستان وادی رحمت دست‌زده است. تاکنون مزار 75تن از شهیدان از جمله شهید اکبر چوپانی و ثریا ابوالفتحی که در حالی‌که باردار بود اعدام شد تخریب شده است. عوامل اطلاعاتی با ریختن بتون به ضخامت بیش از 10سانتیمتر و صاف کردن زمینهای این بخش از گورستان در صددند هر گونه اثری از مزار شهیدان را از بین ببرند. آنها در محل تخریب تابلویی با عنوان «همسان سازی بلوک کودکان» نصب کرده‌اند و تعدادی سنگ‌قبر را در محل بتون ریزی جدید قرار داده‌اند تا کسی متوجه نابودی مزار شهیدان نشود. رد خودروهای مورد استفاده مأموران رژیم و سنگ مزارهای تخریب شده و همچنین مراحل بتون‌ریزی و گذاشتن سنگهای جدید در عکسها قابل مشاهده است

ادامه

با بالا گرفتن جنبش دادخواهی شهیدان قتل عام زندانیان سیاسی در داخل کشور و در سطح بین المللی، رژیم آخوندی در صدد از بین بردن آثار قتل عام ۶۷ بر آمده است.یکی از این اقدامات تخریب گورهای جمعی شهیدان در شهرهای مختلف است. 

‌ بعد از افشای طرح انهدام مزار شهدای قتل‌عام مجاهدین در اهواز و مشهد رژیم آخوندی در تبریز نیز دست به جنایت مشابهی زد. به گزارش هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران روز ۱تیر ماه جاری رژیم آخوندی در وادی رحمت محل مزار شهدای گمنام مجاهد خلق در سالهای 60تا 67 با بکارگیری ماشین‌آلات سنگین اقدام به صاف کردن و از بین بردن سنگ های قبور این شهدا کرده است. دست‌اندرکاران این جنایت در صحنه ۶نفر بودند و سنگ های باقیمانده از مزار شهدا را کنده و به‌ دور انداخته و بعد اقدام به ریختن بتون به ضخامت بیش از ۱۰سانتیمتر کردند.

دژخیمان برای سفیدکاری ۱۲سنگ مزار را در محل بتون ریزی جدید قرار داده‌اند که نشان دهند هنوز اینجا مزار است تا بعد این سنگها را هم از میان ببرند. تاکنون سطحی به ابعاد ۲۰۰متر مربع از این قطعه شهدای گمنام مجاهدین را بتون ریزی و سنگ گذاری کرده‌اند. باین ترتیب تا این تاریخ حدود ۷۵مزار و سنگ‌قبر را از بین برده و با بتون پوشانده‌اند. مساحت مزار شهدای گمنام مجاهد خلق ابعاد حدود ۱۰۰متر در ۷۵متر داشته است.

لینک عکس ها کلیک کنید

در مشهد یک گروه ۱۰ نفری از دژخیمان با استفاده از ماشین آلات سنگین مانند تراکتور و غلطک، گورهای جمعی شهیدان مجاهد خلق در گورستان بهشت رضا را تخریب می کنند. دژخیمان در دو کانکس در محل مستقر شده و به طور شبانه روزی به کار اشتغال دارند. آنها با صاف کردن این مزارها، می خواهند قبور جدیدی در محل درست کنند تا هیچ اثری از گورهای جمعی شهیدان دهه ۶۰ و قتل عام شدگان ۶۷ باقی نماند

بیشتر بخوانید اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران

در شهر مشهد  کزارشی از هواداران مجاهندین ۱۱خرداد۱۳۹۶

کشف گور جمعی اعدامیان دهه شصت زندانیان سیاسی در قتل‌عام ۶۷  در اهواز بیانیه سازمان عفو بین  و طرح رژیم ایران برای تخریب این گور جمعیاللمل 

در روز ۱۱خرداد ۱۳۹۶، ماموران شهرداری اهواز هنگام تعریض خیابان با یک گور گروهی مواجه شده‌اند که با سیمان پوشانده شده بود. ماموران پس از  کشف این گورها ، بلافاصله روی آن‌ها خاک ریخته‌ اند و به اتمام عملیات تعریض این خیابان ادامه داده‌اند.

سطح این گور جمعی مانند دیگر گورهای جمعی منطقه با سیمان پوشیده شده و امکان کشف هویت اجساد را از بین برده است.

محل قرار گرفتن این گور جمعی به گونه‌ایست که اجساد در جاده جدید در حال ساخت باقی خواهند ماند و محل دفن این اجساد که به گفته ساکنان منطقه از قربانیان دهه شصت هستند، به محل تردد خودروها اختصاص خواهد یافت.

زندان فجر اهواز در سال ۱۳۶۷ محل اعدام دسته‌جمعی ده‌ها زندانی سیاسی بود. بسیاری از خانواده‌ها پس از اعدام زندانیان مطلع می‌شدند که پیکر آن‌ها در یک گور جمعی در بیابانی در نزدیکی گورستان بهشت آباد دفن شده‌اند.

تصاویر رسیده نشان از نگرانی بازمانده اعدامیان دهه شصت و اعتراض آن‌ها نسبت به بی‌احترامی‌های مداوم مسوولان نسبت به این گورهای جمعی دارند. با توجه به این تصاویر هم‌چنین به نظر می‌رسد که محل قرار گیری گورهای جمعی اطراف گورستان بهشت آباد اهواز به محلی برای دفن و گردآوری زباله اختصاص یافته‌اند.

ماموران برای پنهان کردن گورهای جمعی اعدام‌های قتل عام ۶۷ از دید رهگذران و خودروها این منطقه را با نخاله‌های ساختمانی پوشانده بودند. با این حال خانواده‌های زندانیان اعدام شده دهه ۶۰ همواره به «مزار» نزدیکان خود سر می زنند. این خانواده‌ها اما از وجود این گور جمعی تازه کشف شده اطلاعی نداشته‌اند.

سازمان عفو بین‌الملل با گزارشی  که در روز 11خرداد در سایت رسمی خود درج کرد این خبر را تأیید کرده و جزئیاتی از آن را گزارش کرده است. در این گزارش از جمله آمده است:

«یک سند تصویری که توسط عفو بین‌الملل بررسی شده نشان می‌دهد که بولدوزرها روی یک پروژه ساختمانی درست در کنار این گورجمعی در اهواز کار می‌کنند و توده‌یی از مصالح و زباله‌های ساختمانی در اطراف این گورجمعی دیده می‌شود. خانواده قربانیان از طریق کارگران ساختمانی دریافته‌اند که طرح این است که بلوکهای سیمانی در این گورجمعی صاف شده و یک ساختمان روی آن ساخته شود».

عفو بین‌الملل تأکید کرده است: «تخریب محل این گورستان که حاوی بقایای اجساد حداقل 44نفر است که به‌صورت صحرایی اعدام شدند، یک سند پزشکی قانونی و حیاتی را از بین می‌برد و فرصتها برای رسیدگی قضایی و تحقق عدالت در مورد کشتار زندانیان که در سراسر کشور در 1367 انجام شده، از بین می‌رود».

متن کامل:

عفو بین‌الملل و عدالت برای ایران در اطلاعیه‌ای مشترک از تخریب یک گور جمعی در اهواز، جنوب غربی ایران که حاوی بقایای حداقل ۴۴ نفر که در تابستان ۱۳۶۷ به صورت فرا قضایی اعدام شدند است، ابراز نگرانی کرده و هشدار داده‌اند که این اقدامات موجب از بین رفتن شواهد جرم و امکان دادخواهی خواهد شد.فیلم‌ها و عکس‌هایی که به سازمان غیردولتی عدالت برای ایران رسیده و توسط عفو بین الملل بررسی شده نشان می‌دهد که در حال حاضر بولدوزرها بر روی یک پروژه‌ی ساخت و ساز درست در کنار گورهای دسته‌جمعی در اهواز مشغول به کار هستند و تپه‌ایی از خاک و زباله اطراف گور دسته جمعی را فراگرفته است. اگر چه مقامات ایران هیچ اظهار نظر رسمی در این‌باره نکرده‌اند، خانواده‌های قربانیان از طریق یکی از کارگران در محل مطلع شده‌اند که قرار است بلوک‌های سیمانی که نشان گورهای دسته جمعی است با خاک یکسان شده و آن منطقه به منظور احداث یک «فضای سبز» یا مرکز تجاری پاکسازی شود.مگدلانا مغربی، معاون بخش خاورمیانه و آفریقای عفو بین الملل، گفت: «با تخریب گورهای جمعی در اهواز به نظر می‌رسد مقامات به طور بدخواهانه و عامدانه تلاش دارند که آثار جنایت‌های گذشته‌شان را از بین ببرند و خانواده‌های قربانیان کشتار سال ۱۳۶۷ را از حقوق‌شان در زمینه حقیقت، عدالت و جبران خسارت محروم کنند. این یک تعرض آشکار نسبت به عدالت است که باید فورا متوقف شود.»شادی صدر، مدیر سازمان عدالت برای ایران گفت: « طی سالیان گذشته مقامات درد و رنج غیرقابل تحملی را به خانواده‌های قربانیان اعدام‌های فراقضایی سال ۱۳۶۷ تحمیل کرده‌اند. آن‌ها خانواده‌ها را از حق دفن محترمانه عزیزان‌شان محروم کرده و آن‌ها را مجبور کرده‌اند که برای بازدید از مزار عزیزان‌شان از میان تپه‌های زباله‌های عبور کنند. حالا هم قصد کرده‌اند کهند آرامگاه قربانیان را نابود و خاطره‌ی آن‌ها از تاریخ را محو کنند.»گورهای ‌جمعی صحنه‌ی جرم‌ به حساب می‌آیند و برای حفظ آنها نیاز است که متخصصین جرم‌شناسی به کار گرفته شوند تا حفاری‌های لازم را انجام داده و از حفظ آثار جرم و شناسایی دقیق پیکرها اطمینان حاصل کنند. مقامات ایران با تخریب محل گورهای جمعی، شواهد مهمی را از بین می‌برند که یک روز می‌تواند برای روشن شدن تعداد و هویت کسانی که به‌دست حکومت کشته شدند، استفاده شود.گورهای جمعی اهواز در یک تکه زمین بایر در سه کیلومتری شرق گورستان بهشت آباد واقع شده است. تصور می‌شود که این گورها حاوی اجساد ده‌ها تن از افرادی است که از جمله‌ی چند هزار زندانی سیاسی بودند در موج اعدام‌های فراقضایی در سرتاسر ایران در تابستان سال ۱۳۶۷ اعدام شدند. در آن سال ارتباط زندانیان سیاسی با بیرون قطع شد و پس از یک دوره بی‌خبری مطلق، به طور مخفیانه اعدام شدند. اجساد اعدام شدگان شبانه به کانال‌های تازه کنده شده انداخته شد.مقامات اهواز بلافاصله بعد از دفن پیکرها، روی گورهای جمعی را با سیمان پوشاندند تا ظاهرا از حفر زمین توسط خانواده‌ها و بیرون کشیدن جسد عزیزان‌شان جلوگیری کنند.یک کارگر ساختمانی به تازگی و در اواخر اردیبشهت ماه به اعضای خانواده‌ها که به محل گورهای جمعی رفته بود گفته است که قرار است جاده‌ای که از کنار گورهای جمعی می‌گذرد را تا نزدیکی آن‌ها تعریض کنند و در مرحله‌ی بعدی، گورهای سیمان‌شده به منظور ایجاد فضای سبز یا احداث یک مجتمع تجاری ویران خواهد شد.مگدلانا مغربی همچنین افزود: «مقامات ایران به جای تلاش برای محوکردن یاد کشته‌‌شدگان و جلوگیری از اجرای عدالت، باید از گورهای جمعی مربوط به کشتار سال ۱۳۶۷ حفاظت و مراقبت کنند تا روزی که انجام تحقیقات مستقل و موثر ممکن شود. خانواده‌ها حق دارند بدانند بر سر عزیزان‌شان چه آمده است و آنها را به طور محترمانه دفن کنند.»این تنها گور جمعی از کشتار سال ۱۳۶۷ نیست که در معرض خطر نابودی قرار گرفته است. عدالت برای ایران از تخریب گورهای جمعی در حاشیه گورستان بهشت رضا در شهر مشهد، استان خراسان رضوی نیز مطلع شده است. تصور می‌رود که در آن منطقه حدود ۱۷۰ زندانی سیاسی به طور جمعی دفن شده‌اند.خانواده‌های داغدیده که از این محل به مناسبت نوروز ۱۳۹۶ دیدن کردند، متوجه شده‌اند که حجم عظیمی از خاک روی گورهای جمعی ریخته شده به طوری که سطح مسطح قبلی تبدیل به یک تپه کوچک شده است. اگرچه هنوز دلایل این اقدام مشخص نیست اما این رویداد نگرانی‌های مشابه‌اییی مشابهیی راجع به تلاش مقامات برای از بین بردن آثار و شواهد کشتارهای فراقضایی‌ ایجاد کرده است.در طول سه دهه‌ی گذشته، هتک حرمت پیکرهای زندانیان توسط مقامات بر رنج خانواده‌های سوگوار و داغدیده افزوده است. مقامات به طور دائم کشته‌شدگان را مورد اهانت قرار داده‌ و با استفاده از واژه‌ی توهین آمیز لعنت آباد برای محل دفن اعدام‌شدگان، خانواده‌ها را آزار داده‌اند. آن‌ها همچنین بارها به خانواده‌ها گفته‌اند که عزیزان‌شان سزاوار داشتن محل دفن محترمانه یا سنگ قبر نیستند. خانواده‌ها از برگزاری مراسم یادبود و قرار دادن سنگ قبر یا سنگ‌نوشته منع شده‌‌اند.
پیشینه
اعدام‌های فراقضایی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ که از آن به عنوان «قتل عام زندانیان سیاسی» یاد می‌شود بعد از حمله‌ی ناموفق سازمان مجاهدین خلق ایران مستقر در عراق به ایران در مرداد همان سال آغاز شد. ارتباط زندانیان سیاسی با دنیای بیرون قطع شد و برای ماه‌ها هیچ کس از سرنوشت آن‌ها خبری نداشت. در آن ماه‌ها گزارش‌هایی در میان خانواده‌ها‌ پخش شد که زندانیان سیاسی را به طور دسته جمعی اعدام و در گورهای جمعی و یا بی‌نام و نشان دفن می کنند.
مقامات قضایی در ماه‌های بعد به خانواده‌ها به طور شفاهی اعلام کردند که عزیزان‌شان اعدام شده‌اند ولی پیکرهای آن‌ها را به خانواده‌ها تحویل ندادند و در بسیاری از شهرها حتی محل دفن را اعلام نکردند.اکثریت قریب به اتفاق کسانی که کشته شدند به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز همچون توزیع روزنامه‌ و جزوه، شرکت در تظاهرات‌های ضد حکومتی یا به اتهام ارتباط با گروه‌های سیاسی مخالف سال‌های طولانی را در زندان سپری کرده بودند. برخی از آن‌ها محکومیت‌شان پایان یافته بود اما آزاد نشده بودند چرا که از «توبه کردن» خودداری کرده بودند.تا به امروز هیچ یک از مقامات ایران برای اعدام‌های فراقضایی مورد تحقیق و محاکمه قرار نگرفته است. برخی از آنها که متهم به دست داشتن در این جنایت هستند از جمله مقامات سیاسی یا قضایی رده‌بالای ایران هستند.

فیلمی از تخریب تدریجی مزار اعدام شدگان قتل عام ۶۷ در اهواز

اعتراف خامنه‌ای به جنایت علیه بشریت

خامنه‌ای زهر خورده در تازه‌ترین سخنان و با زبان الکن بر سر قبر خمینی ملعون، به طرز بی‌سابقه‌ای به وجود رشد و گسترش «جنبش دادخواهی» در جامعه اعتراف نمود. وی آشکارا در این رابطه گفت: «اخیراً به وسیله برخی از بلندگوها و صاحبان بلندگوها مورد تهاجم، دهه ۶۰ را مورد تهاجم قرار میدن... توصیه می‌کنم و کسانی که اهل فکر اند اهل تأمل اند راجع به دهه ۶۰ قضاوت می‌کنند جای شهید و جلاد عوض نشود». (سایت حکومتی خبر آنلاین ۱۴ خرداد ۱۳۹۶)

بیشتر بخوانید








 لینکهای مرتبط:
گورهای جمعی قتل عام67-گلستان جاويد- مزار شهيدان بابل

گور جمعي سربداران مجاهداندر قتل عام 67 در شهر ايلام از خاطرات مجاهد شهيد عليرضا اسلامي

گزارشی تکاندهنده از دفن مخفیانه شهدای قتل عام67 در بهشت سكينه - مزار شهيدان كرج

گزارشی تکاندهنده ازگورهای جمعي شهیدان قتل عام 67 - در گورستان آقاسيدمرتضي در شهر لاهيجان

بوشهر کشف محل دفن پیکرهای7تن ازشهیدان مجاهد دهه 60وقتل عام 67

گورهای جمعی از خاوران تاسراسر ایران از دفن مخفیانه در کرج و لاهیجان تا اصفهان ومشهد

جوانان مشهد از یک گور جمعی مربوط به قتل‌عامهای سال ۶۷ در منطقه حفاظت‌شده باغ ملک آباد مشهد که متعلق به خامنه‌ای است، خبر دادند.

این باغ ٫ دارای چندین کاخ متعلق به خامنه‌ای است. در این منطقه یک گور جمعی قتل‌عام شدگان تابستان۶۷ وجود دارد که به‌دلیل وجود حفاظت شدید در این منطقه٫تا کنون کسی موفق به تهیه گزارش از این محل نشده است.

لازم به ذکر است در تابستان ۶۷ پس از قتل‌عام زندانیان سیاسی ٫ عاملان جنایت به سرعت سعی در پنهان کردن و خاکسپاری اجساد کردند.

بنا‌ به گزارشاتی که بعدها منتشر شد و آثار به‌جا مانده از این خاکسپاری های عجولانه بعضی از محلهای گورهای جمعی فاش شد.

در اخبار تکمیلی بعدی مشخص شد باغ ملک آباد مشهد که یکی از قصرهای اقامت خامنه‌ای است. به‌طور 24ساعته حفاظت می‌شود. 

https://plus.google.com/u/0/116832277345808362714

Iran-Maryam

@maryamvairan